Wie iets weet en het negeert maakt zich schuldig

Met toestemming van Ivan Wolffers

http://mootz.com/2012/01/schuld-en-verantwoordelijkheid/


1. Maatregelen om de gemakkelijke beschikbaarheid van producten zonder voedingswaarde,
    maar vol vet en suiker (idiote tussendoortjes, frisdrank e.d.) af te remmen (bijvoorbeeld door een extra
    belasting waarmee dan weer het stimuleren van gezonde voeding kan worden gefinancierd).

2. Verhinderen dat kinderen via een continue stroom aan promotie in hun smaakvorming en voorkeuren voor
     een leven lang worden beïnvloed. Dat heeft onder andere gevolgen voor het linken van voeding aan populaire
     tv- en stripfiguren, en voor commercials op tv.

3. Groener maken van onze omgeving zodat kinderen meer spontaan kunnen spelen
    (kinderen in groene omgeving hebben 15% minder overgewicht).

4. Speciale aandacht voor risicogroepen zoals kinderen in eenoudergezinnen, allochtone kinderen en kinderen
     in lage SES milieus omdat ze minder toegang tot informatie hebben, minder mogelijkheden hebben en
     minderen middelen om gezond te leven. Onderzoek heeft zeer duidelijke relatie lage SES en overgewicht
     aangetoond.

5. Veel meer op de kinderen aangepaste informatie over gezond eten op school. Je hebt er meer aan om te weten
     hoe je met jouw lichaam tijden van overvloed overleeft dan dat je weet of je iets met d of dt schrijft.

6. Bevorderen van gezonde voeding en dat begint met de consumptie van groente en fruit te bevorderen
    (momenteel haalt 27% van de bevolking slechts de minimale dagelijkse hoeveelheid). Borstvoeding
    bevorderen, want ook dat houdt verband met een geringere kans op overgewicht.

De lijst kan veel langer gemaakt worden, want je zult een totaalbeleid moeten ontwikkelen.
Er zijn veel factoren die een rol spelen en alleen maar enkele aanpakken zal echt onvoldoende zijn.

Geschat wordt dat 1 op de 2 kinderen die na 2000 geboren wordt in 2050 diabetes zal hebben indien we op deze manier doorgaan.

Het is tien voor twaalf (ik houd niet van teveel dramatiek en twee voor twaalf is me te heftig) en we kunnen nog iets bereiken.

Ouders:                    Opvoeden is het goede voorbeeld geven en aandacht geven.
Voedingsindustrie: Verschuil je toch niet altijd achter het verhaal dat dit ene product toch de oorzaak niet kan
                                 zijn en dat mensen zelf verantwoordelijk moeten zijn voor wat ze eten.

Artsen:                     Verdiep je wat meer in de preventie van overgewicht en ga niet in een stelling te ver weg
                                  liggen waar mensen komen als het al te laat is en waar je alleen nog maar cholesterol-
                                  verlagers en hoge bloeddrukmiddelen kunt voorschrijven.

Overheid:                Stop eens met de andere kant uitkijken en stapjes terug doen, want waarom hebben we
                                jullie in hemelsnaam gekozen. Toch niet om samen met jullie achteruitlopend in de afgrond
                                te storten? Schrappen van dieethulp uit basispakket is wel een heel beroerd signaal.

En laten we elkaar beloven dat we in 2012 het goed begrijpen en daarom vanaf nu wel mogen gaan praten over schuld.

Want wie iets weet en het negeert maakt zich schuldig