Tot bloei komen - Oude Sufi vertelling

Lang geleden was er eens een zeer respectabele koning die uitgestrekte landerijen en tuinen bezat. Op een dag hoorde deze koning dat de bomen, struiken en bloemen in zijn tuinen het steeds slechter gingen doen, terwijl ze water en voedsel genoeg kregen. Ook was het klimaat mild en aangenaam.
De koning, bezorgd om wat er gaande was, bezocht zijn favoriete tuin. Daar trof hij halfverwelkte en halfdode bomen, struiken en bloemen aan. Hij legde bezorgd zijn oor te luister bij de bomen en planten. De eik vertelde hem dat hij wegkwijnde omdat hij niet zo hoog kon worden als de pijnboom. De pijnboom liet zijn bladeren vallen omdat hij het betreurde dat hij geen druiven kon dragen zoals de wijnstok. De wijnstok was bijna dood omdat die geen bloemen kon krijgen zoals de roos. En zo ging het verder. Toen vond hij ergens in een hoek van de tuin een margrietje dat er fris bijstond en uitbundig bloeide. De koning vroeg waarom het margrietje er wel fris bij stond en hoe het kwam dat ze zo uitbundig bloeide. Het margrietje antwoordde het volgende: 'Ik ging er vanuit dat u mij geplant heeft omdat u een margriet in uw tuin wilde. Als u een eik of een pijnboom had gewild, had u die zeker geplant. Maar ik dacht, ik kan toch niet anders zijn dan wie ik ben, laat ik daarom mijn mogelijkheden maar zo goed als mogelijk benutten en fris en uitbundig bloeien! De koning begreep de boodschap van de margriet.
De margriet had met haar unieke aroma schoonheid en genot gegeven aan de tuin."
[b]'Je kunt alleen maar zijn wie je echt bent[/b].
Je kunt onmogelijk iemand anders zijn. Je kunt genieten en tot bloei komen en jouw unieke aroma aan de wereld toevoegen of je kunt treuren en wegkwijnen als je jezelf niet accepteert en veroordeelt.' Oude Sufi vertelling

Mooie (Pinkster)-gedachte.