De kadootjes economie - het beste voor iedereen ook het beste voor ieder alleen is

Gisteravond naar het toneelstuk geweest, van Renée Soutendijk. 'Als de dood'.
Vivian Bearing, een succesvolle hoogleraar zeventiende-eeuwse poëzie gaat voor een routinecontrole naar het ziekenhuis. De artsen treffen eierstokkanker in een vergevorderd stadium bij haar aan. Daar waar Vivian gewend is haar leven volledig onder controle te hebben, wordt ze ineens afhankelijk van anderen en wordt ze een hulpeloos radertje in een grote medische machine. Als blijkt dat ze de strijd tegen haar ziekte ten slotte verliest, komt ze tot de onthutsende ontdekking dat er zelfs mensen zijn die haar een waardig einde willen ontnemen.
Goed dit met een paar collega's van het St. Elisabeth Ziekenhuis te zien. De professionals krijgen een kritische spiegel voorgehouden. Een pleidooi voor meer aandacht voor het psychosociale aspect in de gezondheidszorg. Als toeschouwer ook wel een confronterend stuk.

Duurzaamheid, betekent ook gezond leven, gezond eten, genoeg bewegen en Leven in een wereld met minder stress, meer gebaseerd op Vertrouwen.
De kadootjes economie, gedicht van Atlanta, misschien een mooi alternatief?;-)

op een dag
vergat de bakster geld te vragen
toen zij het brood verkocht
lachend deelde zij het brood uit
aan de verbaasde mensen

wat leuk, zei de molenaar
en hij gaf de bakster een zak meel
wat leuk, zei de boerin
en ze gaf de molenaar een zak graan
wat leuk, zei de grondeigenaar
en hij gaf alle grond die hij bezat weg
aan de mensen die er gebruik van wilden maken

vanaf die dag
vergaten mensen steeds vaker geld mee te nemen
omdat geen mens er meer om vroeg
vanaf die dag
bestond er nog maar één soort ekonomie
de kadootjesekonomie!

waarom deden we dat niet eerder?
verzuchtten de mensen
we waren bang, zeiden de mensen,
we vertrouwden elkaar niet
we wilden geld voor onze waar en waar voor ons geld
velen van ons dachten alleen aan zichzelf
anderen wilden eerlijk ruilen
toen het egoïsme weg was
en toen het wantrouwen weg was

toen iedereen door had dat het beste voor iedereen
ook het beste voor ieder alleen is
toen vergaten we het geld
en we vergaten te ruilen
want kadootjes stroomden onophoudelijk
over en weer

tekst: Atalanta 1990
Terug naar homepage Atalanta

tekst werd binnen de Transition Town discussielijst gemaild, omdat de Britse econoom, Mark Boyle, een jaar zonder geld leefde. Hij noemde dit ‘de gelukkigste periode van zijn leven’. ‘Het was een geweldig jaar’, aldus Boyle. ‘Leven zonder geld werkt erg bevrijdend. Het heeft zo zijn uitdagingen, maar ik heb in elk geval geen last gehad van de stress die bankrekeningen, files en een saaie kantoorbaan met zich meebrengen.’

http://www.hetkanwel.net/2010/05/11/man-leeft-jaar-zonder-geld-en-wil-niet-meer-terug/

Gisteren ook veel gesprekken over Downshiften gehad. Leuk de ervaringen van Mark Boyle te lezen. Leuke banen zonder stress en files zijn er veel in Nederland,en onze fietsstad Tilburg