Consuminderhuis Ons Genoeg - Kerst actie - een verhaal.....

Laura….. een gefingeerde naam.


Ze is mooi in haar rol van vrouw spelen die ze niet is. Ze heeft de toneelschool van het leven doorlopen en ervaringsdeskundig in een dekentje leggen over pijn doorleefde ziel, littekens verbergend en oude wonden wegwuivend die deze bloem met verweerde stengel opliep…..

Bewonderenswaardig mooi is deze vrouw in haar frêleheid van slanke lijfje dat neigt naar te mager als het niet mee zit en het zit nogal eens niet mee……

Laura…. jongste kind uit een gezin van vijf kinderen. Streng gereformeerd opgevoed met heel weinig liefde of aandacht. Het was niet gezellig thuis want vader zijn trauma’s waren bepalend voor de sfeer in huis.
Vader voorheen in het vreemdelingen legioen had in Vietnam gevochten en moeder was een reuma patiënt…..

De kinderen hadden veel taken in huis moesten zichzelf soms verzorgen en er was veel geweld wat voor vader heel gewoon was…..want geweld was zijn leven en zou altijd zijn leven blijven……
Er was geen ruimte voor opleiding voor Laura want een meisje hoorde achter het fornuis en werd ten behoeve van de man opgevoed die ze eens zou trouwen.

De oudste zus trouwde toen Laura 7 jaar was en de anderen volgden al snel want het was de enigste manier om weg te komen uit de hel van het liefdeloze strenge regime van militair opleidingkamp dat “gezin” heette. Wat wisten deze kinderen van liefde en “houden van.” Wat wisten ze van hoe een man kan zijn….Elke vent die om welke reden dan ook aardig deed en aandacht gaf was een toekomstige vluchtweg…

Laura’s vlucht was met een vriend toen ze achttien was en ze was 24 toen haar zoon werd geboren
(Om privacy reden noemen we niet zijn naam) Deze relatie heeft 19 jaar geduurd en vond een einde…..

We volgen Laura naar Maastricht waar ze de liefde vond en even was ze heel erg gelukkig tot ze erachter kwam dat haar grote liefde bisexueel was en haar dus bedroog met andere mannen waar hij onveilig mee vrijde.
Met deze wetenschap kon Laura niet leven en vertrok naar Brunssum met haar kind waar ze een opleiding tot secretaresse begon en de mannen even de rug toekeerde. Echt geluk leek haar niet gegund maar dat komt misschien omdat ze een meester is in de verkeerde uit te zoeken….?

Als je geen voorbeeld hebt van hoe een man kan zijn en hunkert naar elke vorm van liefde als een diertje op zoek naar nestwarmte? En je bent nog jong…. je kind de enigste gesprekpartner totdat hij slapen gaat…..
Laura’s hunkering naar een compleet goed warm gezin bleef…..iemand naast haar waar ze van kon houden. die zijn armen om je heen slaat als je eenzaam bent en de donkere nachten met je deelt….troostend vergetelheid zoekend van wat was en niet zo goed geweest…..

Laura….alleenstaande moeder.
Haar zoon was bij een voetbalclub met een jeugdtrainer die geweldig goed met zijn pupillen omging. Een goedlachse guitige humorist zoals ze hem beschrijft. Al die blijheid trok haar aan en de zon ging weer schijnen voor Laura en haar zoon……vooral omdat de trainer zo goed met haar kind omging…..ze raakten bevriend en na verloop van tijd woonden ze samen…..

Twee mensenkinderen (zij gereformeerd en hij Jehova) opgevoed met strenge regels vonden elkaar….
Wat ze verder nog gemeen hadden was een getraumatiseerd verleden met veel geweld…..
Als je GENOEG van elkaar hield moest dat goed komen nietwaar…..Ze wisten immers hoe het niet moest….

Had Laura eindelijk het geluk gevonden???
We slaan even een stukje over waarin het fijn was zo met z’n drietjes…..
Haar partner was meer getraumatiseerd door gebeurtenissen uit het verleden dan Laura kon vermoeden. Wat wist ze eigenlijk echt van hem?
Wat was er allemaal verzwegen? Toen de eerste roze wolken voorbij waren bleek hij een moeilijk mens met weinig controle als hij boos werd. Laura was het weer gelukt een verkeerde keuze te maken. Ze woonde samen met een psychopaat……en er was geen weg meer terug.

Het werden vijf jaar vol geweld en een Laura die de stompen en klappen incasseerde en steeds vergaf want haar partner kon er immers niets aan doen volgens zijn psychiater…..Het was niet persoonlijk bedoeld, ze was gewoon de dichts bijzijnde boksbal die de klappen opving.
Na verloop van tijd bleek dat de goedlachse vriend een crimineel verleden had met drugs en gevangenis straf. De rest zullen we je maar besparen……

Er is een moment geweest dat ze samen met haar partner op advies van de psychiater aan de maas stond waar ze afscheid namen van het verleden….omdat de psychiater vond dat Lara betrokken moest worden in het verwerkingsproces
Er was veel ruimte en begrip van de psychiater voor de partner van Laura en elke keer als hij geweld gebruikte kon hij op spoedconsult komen…..Na het consult vroeg hij weer vergiffenis voor het geweld en was het weer even “goed.”……De man kon er immers niets aan doen!!???

Maar het WAS niet goed! En het werd NOOIT goed….niet voor LAURA….nooit voor Laura….. nooit voor haar…..
Laura verweven in gedachtekronkels van de zieke geest van de psychopaat zich voegend om geweld te voorkomen voor haar en haar kind danste de tango……doodsbang…. weer terug in het verleden leek het wel, overlevend zoals ze eens had geleefd. Gehersenspoeld een deel uitmakend van een ziek mens.
Niet boos maken….niet irriteren….onopvallend zijn en meewerken wat de ander maar van je verwacht…..op de tanden bijten als het pijn deed naar lichaam en ziel….elke keer een beetje meer doodgaan en nooit diep slapen omdat je waakzaam moet zijn voor je kind en jezelf…..wakker blijven…. Opletten Laura, een glimlach produceren en zeggen wat de ander wil dat je zegt…..voor hem en om het moordend zware leven waarin je door eigen schuld verzeild was geraakt voor je kind te verbergen……

Laura die al tijden niet meer mee wilde werken aan het “herstel” van deze man durfde niet weg te gaan want hoe ver moet je weggaan om een psychopaat te ontlopen? Hij zal je altijd vinden….Laura verdroeg het huiselijk geweld totdat ze nauwelijks aan de dood ontsnapte toen haar partner een vleesmes in haar borst wilde stoten en een toevallig aanwezige vriendin dit op het nippertje wist te voorkomen….

Natuurlijk werd er aangifte gedaan en de man kreeg drie dagen gevangenisstraf en tien dagen straatverbod…
Laura kreeg levenslang aan opgelopen trauma…….
Het was duidelijk dat de sessies bij de psychiater waren mislukt en de man werd afgevoerd…..(de man vond later weer een nieuw slachtoffer) en bleef Laura met haar kind achter in de huurwoning.

Het positieve was dat Laura nu eindelijk vrij was maar hoe bitter was die vrijheid…..Er liep een rechtszaak over een vermeende huurschuld……
Het bleek al snel dat er een uithuiszetting zou volgen en Laura raakte alles kwijt….
Haar huis haar inboedel en vooral zichzelf……1.74 meter en 49 kilo kwam ze terecht bij een vriendin die haar voor een poosje onderdak verleende….Haar zoon kon daar niet wonen en woonde tijdelijk bij zijn vader tot Laura haar leven weer op de rails had….. Laura vond er rust en de kracht om op zoek te gaan naar een huurwoning waar vandaan ze weer werk zou kunnen zoeken en een thuis creëren voor haar zoon…….

Helaas…….

Woningstichtingen en woningverenigingen hebben tegenwoordig een zwarte lijst voor wanbetalers en je komt echt niet voor een huis in aanmerking als je op de zwarte lijst staat…..Verbijsterd zag Laura gebeuren dat ze door de partner te zijn geweest van een wanbetaler ook als wanbetaler te boek stond.
Je bent immers mede verantwoordelijk als medehuurder.

Laura kon alleen in de particuliere sector terecht waar weinig betaalbaars te vinden is of het is een huisjes-melker die net betaalbaar uitgewoonde panden aanbied of misschien wel in ruil iets van de mooie vrouw verwacht? Natuurlijk is dat niet altijd zo maar Laura zag overal beren op haar weg en was wisselend bang of dapper, vond niets en kreeg niets omdat ze zich wisselend open of gesloten gedroeg en was van “binnen dood” zoals ze het beschrijft maar vooral doodsbang…..

Ik kende haar toen al een tijd en zag passiviteit na te hard toegebrachte klappen.
Een verwond mens terneer geslagen wachtend op de volgende slag die beslist kwam want ze zat in de hoek waar de klappen vielen….ze hoefde er alleen maar op te wachten….
Dat WAS toch zo?
Of niet??

Ze zou eigenlijk gewoon een flatje van een woningstichting moeten krijgen met een huurtoeslag en verder de eigenaar niet persoonlijk hoeven te kennen want ze ziet overal valkuilen en gevaren….Huurtoeslag leek niet aan de orde omdat daar nog vorderingen liepen. Ze mistte haar zoon het duurde allemaal te lang het schoot niet op en ze mocht even een tijdje een houten vakantiehuisje bewonen op de Brunssumse heide in hetzelfde vakantiepark waar ze onderdak vond bij de vriendin…. De huur was hoog 750 euro per maand en er was nauwelijks ruimte voor eten kopen maar wie maalt daarom als je kind weer bij je woont na een jaar zonder huis en er mensen zijn die je verder proberen te helpen…en wel eens wat boodschapjes binnen schuiven.

Laura leerde de liefde en de warmte van vriendschap…..en voor mensen als zij is dat soms de enigste liefde die ze nog kunnen verhapstukken…..
Het vakantie huisje….Permanente bewoning is niet toegestaan maar werd gedoogd in het vakantiepark. Enkele weken geleden is er een inval gedaan van 25 politieagenten die op zoek waren naar illegale bewoners en Laura en haar zoon waren de enigste twee…..15 december is het over en staan ze op straat…….

Maar Laura heeft mensen die haar steunen met name een vriendin die een openhartige brief schreef aan gemeentebestuur B en W. en desnoods de media opzoekt om maar te zorgen dat er een woning komt voor deze vreselijk geplaagde vrouw.
Gemeentebesturen hebben contacten met woningstichtingen en zie…..

Opeens is er haast geboden want een moeder die voor de tweede maal van haar zoon wordt gescheiden en dakloos net voor de kerst dat kan natuurlijk niet………Ambtelijke molens malen opeens snel en krijgt Laura een telefoontje dat er een flatje voor haar is…….piepklein en kale vloeren met in de keuken een stukje zeil, maar ohhhh een koninkrijk na al die misère…….

Laura weet dat geluk niet in materie zit en ze is tevreden met heel weinig. Laura hoeft eigenlijk niets zegt ze want ze heeft al een bed voor haar zoon vertelde ze….en ze wast al maanden op de hand dus dat is ze gewend en nee ze heeft geen pannen en borden want die zaten in het vakantiehuisje bij de inboedel. Handdoeken? Heeft ze niet en nog zoveel niet.

Maar met hoeveel liefde heb ik voor dit mens al maanden gespaard aan haar “uitzet” in mijn “geheime hok” in het consuminderhuis…..in afwachting van deze grote dag…..

Afgelopen vrijdagmorgen kwam ze “shoppen” samen met haar vriendin en ja hoor ze koos de meest aftandse bank uit die er maar was want het was GENOEG voor haar vertelde ze….
Toen hebben we haar het mooie bed en de ombouw getoond het prachtige matras van goed onderhouden bed van een mevrouw gekregen die eens iets anders wilde.
Het linnengoed en de pannen die een ander zomaar weg doet en nog zo goed zijn.
Een compleet servies en lampjes.

Ik zal nooit vergeten hoe ze daar zat op de grond bij de lade waar ze wat oud bestek uitzocht en ik de doos met een compleet WMF bestek naast haar neerzette….
Zomaar nieuw gekregen uit een inboedel waar het bewaard was als zondags bestek en nooit gebruikt…..toen brak ze al een beetje en ben ik haar gaan commanderen…….
Kom; “ alle “zooi” op de bank te zetten.” En volgde ze braaf mijn commando’s.
Er ging een laken over de bank en het spul zodat ze de berg niet zag groeien. Laura werd naar een grote kast geloodst die ze maar niet kon aannemen maar eigenlijk ook wel wilde want ze stond er al meermalen voor in verwondering en bewondering.……
We zagen dat ze wel een bureaulamp pakte voor haar zoon en een plafonnière voor haar zoon zijn kamertje want moeders nemen drempels voor hun kinderen maar niet voor zichzelf.
Ze heeft nog geen koelkast en geen gasfornuis en geen vloerbedekking op de vloeren……..Maar…..ze heeft wel een wasmachine die krijgt ze nieuw van Inge Smaling en haar meditatiegroepen Landgraaf (een van onze sponsors kerstactie) en ik ken een meneer die een oud nog werkzaam gasfornuis heeft die het nog goed doet.
Hij wil dat fornuis wel naar het flatje brengen want in het keukentje hebben ze het “zeil” laten liggen dus kan het er zo op. De meneer kan dan direct een oude koelkast die het nog doet oppikken in het consuminderhuis en meenemen…….

Laura weet het even niet meer maar wij weten het WEL…en zorgen verder. Het kwartje van geluk moet nog vallen en de berg spulletjes onder het laken over de bank groeit ongemerkt….Vrijdagmiddag kwamen er drie plafonnières binnen licht hout met rvs. Heeft Laura een douchestang bij de douche voor het douchegordijn?
Ze weet het niet MAAR WIJ WEL…en zorgen verder.
De stang ging onder het laken en een pedaalemmer en vooral wat kerstspul…..

Laura kringlid van consuminderkring elf Landgraaf.
De kring die het meest groeide en elkaar droegen naar ongekende hoogte….
Als ze er zijn en ik de kring rond kijk denk ik terug aan hoe ze binnen kwamen…..meer dan een jaar geleden.
De verbondenheid hechtheid en openheid.
Consuminderen grip op geld en leven en tussendoor gedachten delen bespreken en groeien in eigenwaarde en zelfstandigheid.
Stabieler worden ver weg van de sores…
Voor enkelen onder hen was en is de kring van levensbelang geweest en nog…..en Laura is daar eentje van. Het is een eer deze mensen bij te staan en deze groei mee te maken……

Zullen we haar samen helpen met kerst?
Om wat extra op tafel te zetten misschien?
Zodat ze samen met haar puberzoon een KERST vol warmte beleeft…..

Maak een bedrag over op de rekening van het consuminderhuis en zet erbij: KERSTACTIE
ABN AMRO 55.56.57.884 tnv
St. Consuminderhuis OG Landgraaf…..

http://www.consuminderhuislandgraaf.nl/

Annemiek van Deursen
Oprichter 15 Consuminderkringen en Consuminderhuis Landgraaf

Een van mijn helden.
Het Consuminderhuis is een prachtig concept.
Zouden we in elk dorp en stad moeten hebben.
In 2012 ga ik op werkbezoek (met een bus?) naar Annemiek.
Van elkaar leren, zelf zie ik geen kans dit in #Tilburg waar te maken, maar Tilburg verdient de kracht en de Empowerment van een Consuminderhuis.