Sinds dat de misstanden van seksueel misbruik bij de katholieke kerk meer aan het licht zijn gekomen, en de reactie's hierop uit 'het veld', wil ik mijn RK-kruisje uit laten gummen. Was er iemand aan de telefoon geweest met de mogelijkheid dit met een 'ja, graag', te bewerkstelligen, dan was ik al wel RK-af. Het actief sturen van een brief, uitzoeken hoe je eigenlijk van je RK-ruisje afkomt, mijn luiheid daarbij, het is er nog niet van gekomen.
Na mijn opleiding als Bibliothecaris Documentalist heb ik een aantal maanden in Breda in een Huis van Bewaring gewerkt. Daar heb ik toen al (jaren geleden dus), heftige verhalen gehoord van drugsverslaafden, die in Tilburg in hun jongensjaren in 'Huis van Nazareth', op jonge leeftijd seksueel en geestelijk misbruikt waren en hierdoor geestelijk verminkt.
Ook later bij het uitgaan, kwam je weleens in gesprek met mannen, die wél dan niet met een slok op, vertelde over hun jeugd en de dromen die hen afgepakt zijn, het vertrouwen wat beschaamd is, het schaamtegevoel wat er ook heerst. Het was een groot taboe, maar natuurlijk moet iedereen zijn hart weleens luchten.
Dit hebben veel mensen, ook uit de kerk, allang moeten weten!
De afstandelijke reactie's een aantal maanden geleden, daarnaast de ontstane ophef over Prins Carnaval, die als praktizerend homo de hosti niet mocht nuttigen. De kerk maakt zich steeds ongeloofwaardiger als prediker van Liefde, en barmhartigheid.
Ook heb ik me altijd mateloos geërgerd, aan het verbieden van gebruik van condooms. Allemaal zo fossiel achterhaald gedachtegoed.
Veel mis in de mis in Oisterwijk.
Na een heerlijke dag genieten van de zon, lezen en fietsen, kwam ik in Oisterwijk aan. De kerkklokken werden geluid.
Het leek me mooi, samen met een groep mensen, de betrokkenheid met de rampen op onze moeder aarde te delen. Zeker op de dag dat Moeder Maria geeerd wordt.
De beelden van de watersnood in Pakistan, de branden in Rusland spoken door mijn hoofd. Op dit moment, 14 miljoen ontheemden. Dat afgezet tegen vaak uiting van ontevredenheid van veel Neder-landers bij kleine ongeregeldheden. Fijn in een dienst, de oren gewassen te worden ;-)
De mis, werd opgedragen aan Maria. Over alle misstanden op de wereld, werden 0 woorden besteed. Ook niets over de politieke situatie. De uitspraken van de PVV, het stigmatiseren van bevolkingsgroepen.
Na afloop van de dienst, kwam de aap uit de mouw, de pastoor, kwam goed gebruind nét terug van zijn welverdiende vakantie in Zwitserland en had amper een krant gezien.
Hoort dat niet bij dit ambt, dat je je ook even inleest voor dat je het altaar opsnelt? Ook werd voet bij stuk gehouden, dat er weinig zou veranderen. Wat daar nu precies mee bedoeld wordt, weet ik niet, maar het voelde niet goed. Voet bij stuk houden, tegen beter weten in?
In de grote kerk zaten een 20tal 60plussers. Vol verbazing heb ik dit aangeluisterd. De techniek was trouwens super goed, overal 'kèkke' microfoontjes en goede boxen! Heel modern, dát dan weer wél!
Hopelijk, word ik morgen gebeld, of ik mijn RK kruisje nog wil behouden.
Dan kan ik snel laten weten, -geen interesse meer te hebben in dit product-.
Waarbij ik alle goede inzet en intentie van vrijwilligers, nonnen, zusters, missiezusters, wel erken en zeker steun.
Het geloven, bidden biedt zeker steun, dat is wetenschappelijk ook bewezen. Een mooie community, met meer contact met elkaar is zinvol. Kerk als plek om samen te komen ook.
Ik zou er als Transition Town wel raad mee weten. Met zo'n mooie plek.
Ontmoetings-plek, vraag-en aanbod borden, iemand met tijd en een luisterend oor, veel meer groen, een mand met lokaal fruit, kranten op grote houten tafels.
Mensen die elkaar ontmoeten, betrokken zijn met elkaar en samen in gesprek.
De kerk als 'ónt'-moetingsplek!
Voor élkaar en voor iedereen.
Ik zeg Doen ;-)
Godelieve Engbersen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten